Treść kartki:
To był trudny rok.

Nauczył nas patrzeć
na zdjęcia inaczej,
bo niektóre twarze
żyją już tylko na nich.
Nauczył nas doceniać obecność,
bo niektórzy odeszli zbyt szybko.

Pokazał nam prawdę o ludziach.
Kto zostanie, gdy jest trudno.
Kto przytuli, gdy boli.
Kto będzie, gdy świat się wali.
I kto zniknie, gdy przestaniesz
być im potrzebny.

Nauczył nas, że dom
to nie mury i meble.
To ramiona, które czekają.
To oczy, które tęsknią.
To serca, które pamiętają.

Mogliśmy zwiedzić cały świat,
zobaczyć wszystkie cuda,
dotknąć każdego horyzontu.
Ale teraz już wiemy -
najpiękniejsze miejsce na ziemi
jest tam, gdzie ktoś na nas czeka.
Gdzie ktoś za nami tęskni.
Gdzie ktoś nas kocha.

Zrozumieliśmy,
że nie potrzebujemy wiele.
Pieniędzy, bogactwa,
kolejnych rzeczy w szafie.
Potrzebujemy tylko czasu
z tymi, których kochamy.
Bo czas to jedyne,
czego nie można kupić,
gdy go zabraknie.

Puste krzesła przy stole
nauczyły nas więcej o życiu
niż wszystkie mądrości świata.
Bo nie ma cięższego ciężaru
niż nieobecność tych,
którzy zawsze tam byli.

Ten rok zabrał wiele.
Ale dał nam prawdę.
O życiu.
O miłości.
O tym, co naprawdę ważne.

I choć ten rok był trudny,
zostawił nam dar bezcenny -
świadomość tego, co ważne.
Wiedzę o tym, co prawdziwe.
Pewność, za czym warto tęsknić.

I może właśnie o to chodziło?
By nauczyć nas,
że szczęście nie jest w posiadaniu,
ale w byciu razem.
Nie w miejscach, które odwiedzamy,
ale w ludziach, do których wracamy.
Nie w tym, co mamy,
ale w tym, kogo kochamy.

Z tą wiedzą
możemy iść dalej.
Mocniejsi.
Mądrzejsi.
Bardziej świadomi.
Gotowi kochać jeszcze mocniej
i żyć jeszcze pełniej.

Bo najpiękniejsze
jest jeszcze przed nami.
W każdym wspólnym śniadaniu.
W każdym "dobranoc".
W każdym "kocham cię".
W każdej zwykłej chwili,
która jest niezwykła,
bo dzielona z tymi,
którzy są dla nas najważniejsi ❤

~ R. Wicijowski