Ale we mnie coś trzeszczy

Treść kartki:
Może nie umię pisać wierszy,
Ale we mnie coś trzeszczy,
Kiedy cię przy mnie nie ma.
To jak epidemia!

Chyba że jeszcze coś zrymuje,
Kiedy się nafiltruje.

Jezusa obecnością,
On jest tylko mą pewnością.

Bo życie z Tobą (Julek) to nie przelewki,
To dar bardzo wielki.

Chce być twoją życia wonią i ostoją,
Bo Jezusa chce być odbiciem,
I jego przykryciem.

Chce pokazać Jego całemu światu,
I nie dać się czarnemu kwiatu,

Od którego zło przyszło na świat,
Bo to był od początku zły kwiat.

Za pięknie o nim mówię,
Bo on innym życie rujnuje.

Kiedy się nie ma Jezusa,
on kradnie, kłamie, porzuca..

A Jezus wyzwala nas z sieci wroga,
I kiedy nasza wina jest sroga,
Wtedy się Go bardzo kocha.

Bo On przebacza winy moje,
Nawet kiedy się boje, (lub są niepokoje).

Nie wiem co więcej napisać,
Pragnęłabym cię teraz ukołysać.

Abyś mój był na zawsze,
To by było chyba miłościwsze, (i wartościowsze).

Niż bycie samej teraz,
To mój zły obraz.

Więc pracować nad sobą wciąż musimy,
Bo tak bardzo sobie słodzimy (i się kochamy).

Chwalmy Pana zawsze wszędzie,
Bo po bokach są krawędzie.

Wszystko co żyje niech chwali Pana!
Bądźmy tego samego zdania.
Bo nawet już teraz Jemu się wszystko kłania.

Panie, spraw jeszcze aby ten wiersz był zrozumiały,
Aby wielkie rzeczy się działy.

(Amen).

Kochanemu Juliuszowi Stachowi
(Narzeczona) Ewelina Kubit.