Że Wilk to ikona sceny

Treść kartki:
Wszyscy to już dobrze wiemy,
że Wilk to ikona sceny.
Polskiej, obcej i kosmicznej,
kochamy go gigantycznie.
Śpiewa, tańczy, coś pokaże,
świetnie gra na swej gitarze.
Repertuar ma potężny,
przy nim Pudzian nie napręży…(mięsni swych…)
Niemen, Jagger czy Grechuta,
zawsze dobrze brzmiąca nuta
w złotych ustach Grzesia tego,
przez świat cały chwalonego.
Gdy Scorpionsów nam zaśpiewa,
serca wszystkich wnet rozgrzewa.
U Rubika solo kręci,
że aż człek nabiera chęci
do śpiewania, do tańczenia,
do radości rozkręcenia.
Czesław Niemen to dlań fraszka,
choć to muza nie igraszka.
Lear Amanda czy też Bono,
jego Twarz brzmi tak Znajomo.
Wszyscy święci z nim balują,
w niebie rado podskakują.
Lipko w tangu godnie kroczy,
spójrzcie wtedy w Wilka oczy.
O, Następny proszę wjechał,
system śpiewem Wilk rozjechał,
Zdolny wielce nasz Wilczurek,
tutaj solo, a tam chórek.
Tu rozdaje uśmiech błogi,
tam z pazurem w muzie srogi.
W Jakiej to melodii śpiewa,
jego głos niech nam rozbrzmiewa.
Bo syropem jest na wszystko,
i na miłość i na bliskość.
Niech nam śpiewa po wsze czasy,
jego muzę chłoną masy.
Powitajmy zatem w górach
głos nieziemski - HURA HURA!
Niech te parę słów od serca
będzie hołdem zamiast wieńca.
Żyj nam Grzesiu ze sto lat,
tutaj każdy dla Cię brat.
Z Kościeliska wspomnień bierz,
całą garść i jeszcze część.
Wiwat, wiwat Gościu nasz,
my Cię love – to już znasz.